Istorijat

Davne 1936. godine, Trgovinsko-industrijska i zanatska komora u Novom Sadu odlučila je da organizovano vodi brigu o obrazovanju novih kadrova i dogovorili su se da to čine kroz osnivanje doma učenika. Nacrt Pravilnika fonda učeničkog doma trgovinsko-industrijske i zanatske komore predat je na razmatranje 12. 12. 1936. godine, a na 23. sednici 1938. godine jednoglasno je usvojen.

Planirano je da u učenički dom budu primljena samo sposobna deca, prvenstveno deca privrednika van Novog Sada, koji žele da osposobe decu za „valjane i stručno potpuno spremne privrednike“. U domu su smatrali da treba da postoji mogućnost za dobijanje opšteg obrazovanja i vaspitanja. Cilj fonda bio je da se podigne dom za smeštaj zanatskih, trgovačkih i ugostiteljskih učenika i mlađih pomoćnika. Odredili su i uslove za prijem pitomaca o kojima je odlučivala Uprava fonda:

• Da imaju 14 godina, da su najmanje sa dobrim uspehom završili 4 razreda srednje škole (današnji 8.razred OŠ), a za zanatske učenike da dokažu učeničkim ugovorom sa vlasnicima radnji ili poslovnom knjižicom da je pomoćnik;
• Da su državljani Kraljevine Jugoslavije i da vladaju potpuno državnim jezikom;
• Da su fizički i duševno potpuno zdravi, što dokazuju lekarskim uverenjem.

Čuveni arhitekta Đorđe Tabaković (1897-1971) projektovao je u julu 1939.godine zgradu Šegrtskog doma u Visarionovoj 3. Izgradnju je vodilo Građevinsko preduzeće „Nedeljkov i Avramović“ po ceni od 2,8 miliona dinara, a završen je u jesen 1940.godine, kada je bio i useljen.

Iznad glavnog ulaza stajao je veliki natpis u dva reda:
ŠKOLA ZA TRGOVINU I DEKORATIVNU VEŠTINU – PRIVREDNIKOV UČENIČKI DOM.

Zgrada Privrednikovog šegrtskog doma osvećena je 29.12.1940.godine, a opisuju je kao veliku, lepu građevinu u kojoj će pored Šegrtskog doma biti smeštena i Škola za dekorativnu umetnost.

Prema dostupnim podacima, ovaj dom je osnovan 1938.godine, a počeo je sa radom 1940.godine, ali postoji i mogućnost da je dom počeo sa radom već 1938.godine kao Internat za mušku omladinu, odnosno Privrednikov šegrtski dom u nekom drugom prostoru, do useljenja u novu zgradu 1940.godine u Visarionovoj ulici.

U vreme Drugog svetskog rata , u zgradi šegrtskog doma bila je smeštena Nemačka građanska škola.

Nakon Drugog svetskog rata, dom postaje državni, ali namena se nije promenila. Umesto šegrtski dom, postaje Dom učenika u privredi br.1 i 2.(muški i ženski deo) Upravnik doma učenika br.1, 1950.godine bio je Popović Đorđe, a upravnik Doma učenika br.2 bila je Marković Radinka.

Građen prema tadašnjim standardima, očekivanjima i propisima, objekat je sa istom namenom sačuvan do danas, uz mnogobrojne adaptacije u skladu sa napredovanjem tehnologije rada.

Davnašnje peći na drva i ugalj zamenjene su daljinskim centralnim grejanjem, a kupanje subotom po zadatom rasporedu zamenjeno je stalno dostupnom toplom vodom. Sobe i učionice za po 35-40 učenika adaptirane su u sobe sa dva, tri ili četiri kreveta, šporeti na drva zamenjeni su električnim i konačno konvektomatima za pripremanje jela na pari, bez ulja i masti.

Reformom iz 1954. ustanova je preimenovana u „Dom za omladinu“ rešenjem Narodnog odbora grada Novog Sada.

Ukidanjem nekoliko ustanova ovog tipa i pripajanjem objekta izgrađenog 1964. (Internata „Đura Jakšić“) u jednu ustanovu, godine 1974. upisan je u registar Okružnog privrednog suda Dom učenika „Brankovo kolo“.

Godine 1954. ustanova je preimenovana u „Dom za omladinu“ rešenjem Narodnog odbora grada Novog Sada.

Ukidanjem nekoliko ustanova ovog tipa i pripajanjem objekta izgrađenog 1964. (Internata „Đura Jakšić“) u jednu ustanovu, godine 1974. upisan je u registar Okružnog privrednog suda Dom učenika „Brankovo kolo“.